CABO DE LA VELA: XHEVAHIRI I LA GUAJIRA

Cabo de la Vela është një rrip mahnitës i plazhit në bregdetin verior të Kolumbisë. Pamjet e tij magjepsëse dhe kënaqësitë e këtij bregdeti mund të qasen vetëm pas një udhëtimi disa orësh në këmbë nga rruga kryesore. Mirëpo, në fund të rrugëtimit magjia e peizazhit të pabanuar dhe Detit të Karaibeve krijojnë përjetime të paharrueshme.

Zbulimi kolonial

Eksploruesi spanjoll Juan de la Cosa, e zbuloi këtë kep në vitin 1499. Zbarkimi i tij ishte zbarkimi i parë i evropianëve në tokën e Amerikës Jugore. Ai e quajti atë Cabo de la Vela që në gjuhën spanjolle do të thotë Kepi i Velave. Thuhet që eksploruesit i panë harqet e terrenit të braktisur dhe ato iu dukën si velat e një barke. Në të vërtetë gjasat janë që spanjollët e adhuronin lundrimin me vela dhe ky tingëllonte si një emër romantik. Në vitin 1537, aty u krijua një vendbanim nga Nikolaus Federmann. Mirëpo, betejat e vazhdueshme me popullin autokton Arawak (paraardhësit e popullit modern Wayuu) për shkak të gjuetisë së perlave, e detyroi zhvendosjen e vendbanimit në Riohacha në vitin 1544. Gjithsesi, në afërsi aty ka mbetur një fshat i vogël.

Vend i shenjtë

Për popullin Wayuu që jeton ende në këtë zonë, Cabo de la Vela, ose Jepirra siç e quajnë ata, është një vend i shenjtë. Ata besojnë që kjo është porta e jetës së përtejme, dhe vendi ku shpirtrat e të vdekurve shkojnë për t’u takuar me paraardhësit e tyre. Sot populli Wayuu janë shumë miqësor ndaj vizitorëve. Madje ata varen nga të ardhurat e turizmit. Sidoqoftë, duke qenë se pikat si Pilon de Azucar janë posaçërisht të shenjta për ata, vizitorët duhet të tregojnë respekt maksimal gjatë vizitave të tyre.